Bij valavond zette ik vanuit Kutaisi koers richting Tskaltubo, op aanraden van een coureur die ik in bij de wielerpiste had ontmoet. Het stadje was bekend om zijn heilzame bronnen. Grazende koeien en rottende beton aan de rand van Kutaisi badend in een prachtig licht, een weinig later ingeruild voor een volstrekte duisternis bij
het sanatorium dat gelegen was in het grote park met vergane monumenten uit betere tijden. De vrouwelijke staf vindt het de volgende ochtend, na een nacht vol heerlijk oud sovjetstof, blijkbaar de gelegenheid om met mijn komst een fles Champanskoje te kraken, om zo de regen die buiten met bakken uit de hemel hutst even te vergeten. Het gebouw bood ooit aan 100 mensen werk om de oudjes in een rustige omgeving van gezonde praktijken zoals kine te voorzien. De gangen ondraaglijk lang opweg naar de eetzaal.
Sanatorium Oazis
Langs rustig slechte wegen bij regen en tuinen vol Gurma een heerlijke herfstige vrucht richting de voet van de Svaneti-bergen gelegen tegen de grens die er geen was met Abchazie. Bij Khoni geniet ik van mijn zoveelste Ghinkali en Perenlimonade in het plaatselijk eethuis. Typisch voor deze zijn de aparte kamers waar kan getafeld worden, vriendelijk drinkende mannen wenken mij, wijselijk hou ik het bij de mijne.Jonge mannen houden fier de wacht bij mijn fiets en begrijpen weinig van mijn plannen opweg naar de hoge bergen. Een van hen komt mij zelfs na het eten met zijn auto achter na gereden om mij een chique zonnebril in een doos zomaar kado te doen.
Het grijze weer heeft hier geen nood aan en ik zou dit anders ook voor geen geld van de wereld willen aannemen. Hun licht in de duisternis, hun fierheid om te delen.
Gurma te Khoni
landschap te Gandzja
Warmwaterbron te Sikhe
Het tekenen van de suikerpot in Lias'hotel
No comments:
Post a Comment